«Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα…»

Ο Ζαν Ρισπέν (1849-1926) έγραψε για την Ελλάδα:

«Le dernier mot de la terre, quand elle laissera son dernier souffle, sera GRECE»

(«η τελευταία λέξη της γης, όταν αφήσει την τελευταία της πνοή, θα είναι ΕΛΛΑΣ»)

Δεν ήταν ονειροπόλος αρχαιολάτρης. Αντίθετα, ήταν πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, αντικομφορμιστής, αντιδογματικός, εικονοκλάστης. Γόνος ευκατάστατης οικογένειας, με σπουδές στη λογοτεχνία, -αφού προηγουμένως παράτησε την ιατρική-, «περπάτησε» στις κοινωνικές βαθμίδες της εποχής του: εθελοντής ελεύθερος σκοπευτής στον γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870, ναύτης, λιμενεργάτης, ποιητής, νουβελίστας, ηθοποιός, σκηνοθέτης, μπον βιβέρ! Γνώρισε μάλιστα και το κελί της φυλακής για τις επαναστατικές του ιδέες. Η προσφορά του στις τέχνες και τα γράμματα αναγνωρίστηκε με την ανώτατη διάκριση της εκλογής του ως μέλους της Γαλλικής Ακαδημίας.

Αναδείχθηκε σε λάτρη της Ελλάδας: έγραψε μια περίφημη σειρά για την ελληνική μυθολογία κι έμαθε νέα ελληνικά για να διαβάζει νέα ελληνική ποίηση και λογοτεχνία. Το πιο κάτω κείμενό του (σε ελεύθερη μετάφραση) αποτελεί απόδειξη για το αξεπέραστο μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος:

«Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, απ΄ όλο τον κόσμο. Γκρεμίστε κάθε τι ελληνικό από όλο τον πλανήτη, …έπειτα σβήστε την ελληνική γλώσσα από παντού.

- από την ιατρική και τη φαρμακευτική σας.

- από τα γεωμετρία και την άλγεβρα σας.

- από τη φυσική και τη χημεία σας.

- από την αστρονομία σας.

- από την παιδεία σας.

- από την πολιτική και τη δημοκρατία σας.

- από την καθημερινότητά σας.

Θα πείτε «δεν γίνεται»!

Σωστά, δεν γίνεται, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μια πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

Η πρόκληση πάντως ισχύει».

Τα παραπάνω αποτελούν, πριν 100 περίπου χρόνια, μια προτροπή κι έκκληση προς την Ευρώπη και προς ολόκληρο τον κόσμο να σεβαστούν την Ελλάδα. Φυσικά το κείμενο αυτό παραμένει διαχρονικό κι επίκαιρο.

Σεβασμός στην Ελλάδα δεν είναι πάντως η εκ των υστέρων αυτοκριτική των διεθνών οργανισμών, -που έγινε της μόδας-, για τις λάθος εκτιμήσεις τους για την ελληνική οικονομική κρίση. Πρώτα το ΔΝΤ και η κα Λαγκάρντ ομολόγησαν ότι έφταιξαν οι λανθασμένοι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές που υποτίμησαν τον αντίκτυπο της λιτότητας στην ανάπτυξη. Πρόσφατα, ο ΟΟΣΑ ομολογεί ότι, αφενός  δεν προέβλεψε εγκαίρως το εύρος της κρίσης στη χώρα μας για την περίοδο 2008 – 12, αφετέρου ότι ήταν υπεραισιόδοξες οι προβλέψεις του για την ελληνική ανάκαμψη. Αυτές τις μέρες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθετεί έκθεση που διαπιστώνει λάθος εκτιμήσεις της τρόικας κατά τη «διάσωση» της ελληνικής οικονομίας. Απαιτείται σύντομα ευρωπαϊκή πολιτική λύση που να αναγνωρίζει τις θυσίες που έχουμε υποστεί.    

Ας αποτελέσει, όμως, η έμπνευση του Ζαν Ρισπέν και μια προτροπή προς εμάς τους ίδιους να σεβαστούμε τον εαυτό μας. Έχουμε κάθε λόγο να το κάνουμε τις δύσκολες μέρες που περνάμε! 

     

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr