Η τοπική αυτοδιοίκηση και οι άλλοι περιφερειακοί οργανισμοί βρίσκονται σε αέναο και άνισο αγώνα διεκδικήσεων με την κεντρική εξουσία. Τα αποτελέσματα των διεκδικήσεων της τελευταίας εικοσαετίας ήταν απογοητευτικά. Θα αναζητήσουμε νέους δρόμους ή θα παραιτηθούμε;
Πολλοί δρόμοι διεκδίκησης δοκιμάζονται. Αλλιώς διεκδικείς το ψωμί σου, αλλιώς το παντεσπάνι σου! Αλλιώς την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία και αλλιώς τη διατήρηση κεκτημένων, αποικιοκρατικών δικαιωμάτων. Άλλα πράγματα ζητάς σε καιρό παχιών και άλλα σε περίοδο ισχνών αγελάδων. Οι σκέψεις που ακολουθούν αναφέρονται όχι σε συντεχνιακές, αλλά σε κοινωνικές - τοπικές διεκδικήσεις.
Ανάλογα με το πρόβλημα, η διεκδίκηση μπορεί να είναι προς την Περιφέρεια, την Αποκεντρωμένη Διοίκηση ή την Κυβέρνηση. Ας σταθούμε στον τρόπο διεκδίκησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προς τα ανώτερα κλιμάκια.
«Εδώ και τώρα», τα θέλουμε όλα γιατί τα δικαιούμαστε, ακούμε συχνά από κάποιους τοπικούς άρχοντες ή από την αντιπολίτευση τους. Όμως, η τακτική «όλα, εδώ και τώρα» είναι καθαρά ουτοπιστική και ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται για τα αποτελέσματα. Φυσικά δεν κάνει τον κόπο ούτε καν να σκεφθεί πόσο κοστίζουν όλα αυτά, ούτε πού θα βρεθούν τα χρήματα, ούτε αν τα προτεινόμενα είναι αλληλοσυγκρουόμενα ή ανέφικτα. Στην καλύτερη περίπτωση εκλαμβάνεται ως μία καλοπροαίρετη θέση χωρίς καμιά προοπτική ευδοκίμησης.
Κάτι ξέρει ο λαός μας που λέει «κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει», όπως και η σχετική αγγλική παροιμία, ότι «ένα πουλί στο κλουβί αξίζει πιο πολύ από δύο πουλιά στο κλαδί».
Τέλος πάντων, ίσως εγώ να είμαι πιο συντηρητικός –μπορεί και πιο ρεαλιστής–, γι΄ αυτό θα ήθελα να προτείνω ένα δρόμο πιο βατό: με βήματα σταθερά, μελετημένα, να προχωρούμε μπροστά. Αφού είμαστε πρώτα καλά διαβασμένοι, έχουμε ελέγξει τα στοιχεία μας και έχουμε συγκροτήσει τα επιχειρήματά μας, να διεκδικούμε ανένδοτα το λογικό και το εφικτό.
Είναι βέβαιο ότι το αποτέλεσμα, υπό τις πιο πάνω προϋποθέσεις, έρχεται. Είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που επιδιώκεται μόνο με τον ενθουσιασμό και τα πείσματα, χωρίς μελέτη.
Οι καιροί μας θέλουν πιο υπεύθυνους, πιο μετρημένους. Ζούμε όλοι την εθνική οικονομική τραγωδία. Όλα ρευστά. Ό,τι εξαγγέλθηκε χθες, αλλάζει σήμερα. Αβεβαιότητα και αγωνία για το αύριο: θα κρατηθούμε στα πόδια μας, θα ανακάμψουμε, θα έχουμε δουλειές, θα πληρωθούν οι συντάξεις; Μπροστά στο φάσμα της χρεωκοπίας, ελάχιστο ενδιαφέρον υπάρχει για τα κοινά. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης μας κατευθύνει. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Αν, όμως, τα παρατήσουμε όλοι, τα χάνουμε όλα. Αν νοιασθούμε, έστω και από λίγο, για τα κοινά, τότε υπάρχει ελπίδα.
Ενόψει των δημοτικών εκλογών: να κρατηθούμε όρθιοι, με αγάπη για την πόλη, δηλαδή για τον συνάνθρωπό μας. Μελετημένοι, με συγκροτημένο λόγο και επιχειρήματα, να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούται η Θεσσαλονίκη.
Να ξεκολλήσουμε από τη μιζέρια!
Πολλοί δρόμοι διεκδίκησης δοκιμάζονται. Αλλιώς διεκδικείς το ψωμί σου, αλλιώς το παντεσπάνι σου! Αλλιώς την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία και αλλιώς τη διατήρηση κεκτημένων, αποικιοκρατικών δικαιωμάτων. Άλλα πράγματα ζητάς σε καιρό παχιών και άλλα σε περίοδο ισχνών αγελάδων. Οι σκέψεις που ακολουθούν αναφέρονται όχι σε συντεχνιακές, αλλά σε κοινωνικές - τοπικές διεκδικήσεις.
Ανάλογα με το πρόβλημα, η διεκδίκηση μπορεί να είναι προς την Περιφέρεια, την Αποκεντρωμένη Διοίκηση ή την Κυβέρνηση. Ας σταθούμε στον τρόπο διεκδίκησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προς τα ανώτερα κλιμάκια.
«Εδώ και τώρα», τα θέλουμε όλα γιατί τα δικαιούμαστε, ακούμε συχνά από κάποιους τοπικούς άρχοντες ή από την αντιπολίτευση τους. Όμως, η τακτική «όλα, εδώ και τώρα» είναι καθαρά ουτοπιστική και ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται για τα αποτελέσματα. Φυσικά δεν κάνει τον κόπο ούτε καν να σκεφθεί πόσο κοστίζουν όλα αυτά, ούτε πού θα βρεθούν τα χρήματα, ούτε αν τα προτεινόμενα είναι αλληλοσυγκρουόμενα ή ανέφικτα. Στην καλύτερη περίπτωση εκλαμβάνεται ως μία καλοπροαίρετη θέση χωρίς καμιά προοπτική ευδοκίμησης.
Κάτι ξέρει ο λαός μας που λέει «κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει», όπως και η σχετική αγγλική παροιμία, ότι «ένα πουλί στο κλουβί αξίζει πιο πολύ από δύο πουλιά στο κλαδί».
Τέλος πάντων, ίσως εγώ να είμαι πιο συντηρητικός –μπορεί και πιο ρεαλιστής–, γι΄ αυτό θα ήθελα να προτείνω ένα δρόμο πιο βατό: με βήματα σταθερά, μελετημένα, να προχωρούμε μπροστά. Αφού είμαστε πρώτα καλά διαβασμένοι, έχουμε ελέγξει τα στοιχεία μας και έχουμε συγκροτήσει τα επιχειρήματά μας, να διεκδικούμε ανένδοτα το λογικό και το εφικτό.
Είναι βέβαιο ότι το αποτέλεσμα, υπό τις πιο πάνω προϋποθέσεις, έρχεται. Είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που επιδιώκεται μόνο με τον ενθουσιασμό και τα πείσματα, χωρίς μελέτη.
Οι καιροί μας θέλουν πιο υπεύθυνους, πιο μετρημένους. Ζούμε όλοι την εθνική οικονομική τραγωδία. Όλα ρευστά. Ό,τι εξαγγέλθηκε χθες, αλλάζει σήμερα. Αβεβαιότητα και αγωνία για το αύριο: θα κρατηθούμε στα πόδια μας, θα ανακάμψουμε, θα έχουμε δουλειές, θα πληρωθούν οι συντάξεις; Μπροστά στο φάσμα της χρεωκοπίας, ελάχιστο ενδιαφέρον υπάρχει για τα κοινά. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης μας κατευθύνει. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Αν, όμως, τα παρατήσουμε όλοι, τα χάνουμε όλα. Αν νοιασθούμε, έστω και από λίγο, για τα κοινά, τότε υπάρχει ελπίδα.
Ενόψει των δημοτικών εκλογών: να κρατηθούμε όρθιοι, με αγάπη για την πόλη, δηλαδή για τον συνάνθρωπό μας. Μελετημένοι, με συγκροτημένο λόγο και επιχειρήματα, να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούται η Θεσσαλονίκη.
Να ξεκολλήσουμε από τη μιζέρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου