Ν' αλλάξουμε την πόλη

Όλο το βιβλίο σε αρχείο PDF

«Τοπική αυτοδιοίκηση και διεκδικήσεις»

Η τοπική αυτοδιοίκηση και οι άλλοι περιφερειακοί οργανισμοί βρίσκονται σε αέναο και άνισο αγώνα διεκδικήσεων με την κεντρική εξουσία. Τα αποτελέσματα των διεκδικήσεων της τελευταίας εικοσαετίας ήταν απογοητευτικά. Θα αναζητήσουμε νέους δρόμους ή θα παραιτηθούμε;

Πολλοί δρόμοι διεκδίκησης δοκιμάζονται. Αλλιώς διεκδικείς το ψωμί σου, αλλιώς το παντεσπάνι σου! Αλλιώς την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία και αλλιώς τη διατήρηση κεκτημένων, αποικιοκρατικών δικαιωμάτων. Άλλα πράγματα ζητάς σε καιρό παχιών και άλλα σε περίοδο ισχνών αγελάδων. Οι σκέψεις που ακολουθούν αναφέρονται όχι σε συντεχνιακές, αλλά σε κοινωνικές - τοπικές διεκδικήσεις.

Ανάλογα με το πρόβλημα, η διεκδίκηση μπορεί να είναι προς την Περιφέρεια, την Αποκεντρωμένη Διοίκηση ή την Κυβέρνηση. Ας σταθούμε στον τρόπο διεκδίκησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προς τα ανώτερα κλιμάκια.

«Εδώ και τώρα», τα θέλουμε όλα γιατί τα δικαιούμαστε, ακούμε συχνά από κάποιους τοπικούς άρχοντες ή από την αντιπολίτευση τους. Όμως, η τακτική «όλα, εδώ και τώρα» είναι καθαρά ουτοπιστική και ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται για τα αποτελέσματα. Φυσικά δεν κάνει τον κόπο ούτε καν να σκεφθεί πόσο κοστίζουν όλα αυτά, ούτε πού θα βρεθούν τα χρήματα, ούτε αν τα προτεινόμενα είναι αλληλοσυγκρουόμενα ή ανέφικτα. Στην καλύτερη περίπτωση εκλαμβάνεται ως μία καλοπροαίρετη θέση χωρίς καμιά προοπτική ευδοκίμησης.

Κάτι ξέρει ο λαός μας που λέει «κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει», όπως και η σχετική αγγλική παροιμία, ότι «ένα πουλί στο κλουβί αξίζει πιο πολύ από δύο πουλιά στο κλαδί».

Τέλος πάντων, ίσως εγώ να είμαι πιο συντηρητικός –μπορεί και πιο ρεαλιστής–, γι΄ αυτό θα ήθελα να προτείνω ένα δρόμο πιο βατό: με βήματα σταθερά, μελετημένα, να προχωρούμε μπροστά. Αφού είμαστε πρώτα καλά διαβασμένοι, έχουμε ελέγξει τα στοιχεία μας και έχουμε συγκροτήσει τα επιχειρήματά μας, να διεκδικούμε ανένδοτα το λογικό και το εφικτό.

Είναι βέβαιο ότι το αποτέλεσμα, υπό τις πιο πάνω προϋποθέσεις, έρχεται. Είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που επιδιώκεται μόνο με τον ενθουσιασμό και τα πείσματα, χωρίς μελέτη.

Οι καιροί μας θέλουν πιο υπεύθυνους, πιο μετρημένους. Ζούμε όλοι την εθνική οικονομική τραγωδία. Όλα ρευστά. Ό,τι εξαγγέλθηκε χθες, αλλάζει σήμερα. Αβεβαιότητα και αγωνία για το αύριο: θα κρατηθούμε στα πόδια μας, θα ανακάμψουμε, θα έχουμε δουλειές, θα πληρωθούν οι συντάξεις; Μπροστά στο φάσμα της χρεωκοπίας, ελάχιστο ενδιαφέρον υπάρχει για τα κοινά. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης μας κατευθύνει. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

Νέα Τράπεζα Μικρομεσαίων - ΄Ενας ακόμη νεκροθάφτης

Ο πρόεδρος της Αιτής πρόσφατα αποφάσισε να χτίσει ένα νέο νοσοκομείο. Να το εξοπλίσει με τα πιο σύγχρονα εργαστήρια και να το στελεχώσει με γιατρούς από το εξωτερικό. Ετσι θ’ αντιμετωπίσει την επιδημία χολέρας που ξέσπασε στη χώρα του μετά τον τελευταίο σεισμό.

Ο Ναπολέων στη μάχη του Βατερλώ, όταν τα πυροβόλα του κόλλησαν στη λάσπη, έστειλε επειγόντως παραγγελία στη Μασσαλία για τρέιλερς με ερπύστριες .

 Φανταστικά και αστεία είναι φυσικά τα πιο πάνω. Αλλά δεν είναι καθόλου αστείο η ίδρυση τράπεζας για τους μικρομεσαίους, δηλαδή του 99,5% των ελληνικών επιχειρήσεων. Αποτελεί επίσημη εξαγγελία του αρμόδιου υπουργoύ, που χάθηκε στη φουρτούνα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Έχουμε τόσες τράπεζες με χιλιάδες υποκαταστήματα και δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους σ’ ολόκληρη τη χώρα. Αυτές είναι όλες ανίκανες να στηρίξουν ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων; Κι’ αν συμβαίνει αυτό, γιατί τους δόθηκαν τόσα χρήματα και εγγυήσεις; Κι’ όταν η κυβέρνηση δεν εμπιστεύεται τις τράπεζες, πώς θα τις εμπιστευθούν οι καταθέτες;

«Συμβιβάστηκαν τα ασυμβίβαστα»

Ο «ακομμάτιστος» και «αυτοδιοικητικός» δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης παραβίαζε για χρόνια την ισχύουσα νομοθεσία της τοπικής αυτοδιοίκησης (Καλλικράτης), κρατώντας παράλληλα με τη δημαρχεία και την προεδρία του Οργανισμού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, διορισμένος από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (Γ. Παπανδρέου). Έτσι, το ένα χέρι ένιφτε το άλλο και τα δυο το πρόσωπο, κέρδιζε παρανόμως και από τα δύο. Αν είχε κατατεθεί προσφυγή στη δικαιοσύνη θα έχανε το δημαρχιακό αξίωμα.

Ενόψει της συμμετοχής του στις εκλογές του Μαΐου όφειλε να παραιτηθεί από την προεδρία του Φεστιβάλ 18 μήνες προ των εκλογών, πράγμα που δεν έκανε. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει δικαίωμα να είναι υποψήφιος.

Ο δήμαρχος που ήθελε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, νόμιζε ότι το θέμα θα περάσει και πάλι απαρατήρητο. Όταν όμως αποκαλύφθηκε η πραγματικότητα άρχισε με παιδαριώδεις δικαιολογίες: Δεν υπάρχει θέμα, όλα είναι νόμιμα. δεν υπάρχει κώλυμα γιατί το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει έδρα την Αθήνα (αναληθές). εγώ ορίστηκα πρόεδρος μετά την εκλογή μου στη δημαρχεία (άσχετο). η θητεία μου ως δημάρχου είναι μόνο 3,5 χρόνια στην πρώτη περίοδο και δεν πρέπει να ισχύσει το κώλυμα (δική του εφεύρεση), και άλλα παρόμοια.

«Η ατολμία, η γραφειοκρατία και τα συμφέροντα ρυπαίνουν βάναυσα»

Η αδιαφορία των πολιτών, η ατολμία πολιτείας και τοπικής αυτοδιοίκησης και πάνω απ΄ όλα η γραφειοκρατία και τα συμφέροντα συνθέτουν το αλαλούμ στον τομέα των απορριμμάτων. 

Πετάμε όπου να΄ ναι τα άχρηστα και τα περισσευούμενα αντικείμενα. Μπορείς να συναντήσεις κατά μήκος οποιουδήποτε δρόμου, εθνικού, επαρχιακού, κοινοτικού, κάθε είδους μπάζα, σκουπίδια, νάιλον σακούλες και μπουκάλια. Μέσα στα ρέματα πετάμε, -και όταν βρέξει τα βρίσκουμε στην ακροθαλασσιά-, υλικά κατεδαφίσεων, παλιά έπιπλα, τηλεοράσεις, συσκευές κουζίνας, θερμοσίφωνες, μπανιέρες, στρώματα…

Μέσα στους κάδους του Δήμου, εκτός από σκουπίδια, ρίχνουμε μπουκάλια, χαρτιά, πλαστικά, μικρά μεταλλικά και ξύλινα αντικείμενα, μικροσυσκευές και αντικείμενα με επικίνδυνες ουσίες, όπως μπαταρίες, εντομοκτόνα, προϊόντα θεραπείας ασθενών, απορρίμματα κατοικίδιων ζώων.

Δεν υπάρχουν επίσημοι, οργανωμένοι και διάσπαρτοι χώροι να δέχονται μπάζα και άλλα στερεά απόβλητα, πέραν εκείνων που αποκομίζουν οι Δήμοι. Και το πιο σοβαρό, δεν υπάρχουν οργανωμένοι χώροι να δέχονται βιομηχανικά στερεά απόβλητα, ανάλογα και με την επικινδυνότητά τους.

«Σεπτέμβριος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ»

Αυτές τις μέρες η κεντρική εξουσία επισκέπτεται την Θεσσαλονίκη. Κορυφαίοι υπουργοί εξαγγέλλουν εσπευσμένα την προίκα που θα προσφέρει στη «νύφη του Θερμαικού» ο πρωθυπουργός στην προσεχή Δ.Ε.Θ. Οι υποσχέσεις παρέχονται αφειδώς. Ελάχιστοι θυμούνται αν όσα προτείνονται ως καινούργια σήμερα, διαφέρουν απ΄ όσα λέγονταν προ πενταετίας!
Μια συστηματική καταγραφή 25 μείζονος σημασίας αιτημάτων προς τους πρωθυπουργούς κατά τα τελευταία 10 χρόνια εκ μέρους των φορέων της Θεσσαλονίκης δείχνει ότι, μόνο ένα από αυτά προχώρησε ικανοποιητικά (χώροι υγειονομικής ταφής απορριμμάτων), παρά τα απίστευτα προσκόμματα από διάφορες πλευρές και την τεράστια γραφειοκρατία.
Για τα υπόλοιπα, παρά τις πανηγυρικές υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις, ο απολογισμός είναι πενιχρός:
Εννέα προχώρησαν με βραδύτατους ρυθμούς (μετρό, αεροδρόμιο, εγνατία οδός, πολιτισμός–αθλητισμός, σχολική στέγη, ΠΑΘΕ, χωροταξικός σχεδιασμός, δυτική είσοδος, ανισόπεδοι κόμβοι).
Πέντε δεν έμειναν τελείως στάσιμα (Σέιχ-Σου, Νοσοκομεία – υγεία, στρατόπεδα, μεταποίηση, Διεθνές Πανεπιστήμιο).
Δέκα δεν προχώρησαν καθόλου ή οπισθοδρόμησαν (λιμάνι, υποθαλάσσια, Δ.Ε.Θ., καινοτομία, Θερμαϊκός, τουρισμός, ύδρευση–αποχέτευση, εργασιακές σχέσεις, δικαιοσύνη, εξωτερική περιφερειακή οδός).
Εν όψει του προσεχούς Σεπτέμβρη επισημαίνουμε τα ακόλουθα:
Το μετρό καρκινοβατεί: η γραμμή κορμός μπήκε στον 5ο χρόνο κατασκευής της και δεν χρηματοδοτείται επαρκώς, ενώ δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην αγορά της πόλης. Δεν έχουμε ανάδοχο για την επέκταση προς Καλαμαριά, παρόλο που η δημοπράτηση έγινε προ διετίας. Εδώ δεν χρειάζονται εύκολες υποσχέσεις, αλλά συνεπείς πράξεις.

«Τα ρέματα, ανεκτίμητος θησαυρός πρασίνου»

Στη Χαλκιδική, ακούσαμε πολλές φορές, οτι κατά τη διάρκεια καταιγίδας οι δρόμοι έγιναν ποτάμια και έριξαν παρκαρισμένα αυτοκίνητα στη θάλασσα. Στην πραγματικότητα έγινε το αντίστροφο. Τα ποτάμια (παλαιοί χείμαρροι), με την αναρχία που επικρατεί στην ανοικοδόμηση, ήταν τα μόνα που δεν πουλήθηκαν ως οικόπεδα και τα έχουν μετατρέψει σε δρόμους. Επειδή όμως τη φύση δεν μπορείς να την ξεγελάσεις, αυτοί οι παρά φύση δρόμοι ξαναγίνονται ποτάμια την ώρα της καταιγίδας, για να εκδικηθούν τους βιαστές.

Στη Θεσσαλονίκη παρόμοιες παρεμβάσεις έγιναν στο παρελθόν, με συνέπεια να μετατραπούν σε δρόμους παλαιά ρέματα στο Ντεπό, στην Ανάληψη, στο Κυβερνείο, στην Κολοκοτρώνη, στην Καυτατζόγλου, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Δενδροποτάμου. Τις πληρώνουμε ακόμη και τώρα τις επεμβάσεις αυτές στις μεγάλες νεροποντές. Μάλιστα, η κατάσταση θα ήταν πραγματικά τραγική, αν δεν είχε αναπτυχθεί η προστατευτική ζώνη με το δάσος του Σέιχ-Σου, αν δεν είχε κατασκευαστεί η περιφερειακή τάφρος από την Τριανδρία μέχρι τον Φοίνικα και δεν είχε διευθετηθεί ο Δενδροπόταμος. Η απειλή, όμως, παραμένει.

«Παραμύθι χωρίς όνομα»

Σε κάποια εποχή σαν τη σημερινή αναφέρεται το βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα «Παραμύθι χωρίς όνομα»· το ανάγνωσμα των παιδικών μας χρόνων:

Μία χώρα είχε φθάσει στην έσχατη κατάπτωση. Η διαφθορά βασίλευε παντού. Εξωτερικοί εχθροί είχαν εκστρατεύσει να την κατακτήσουν. Τότε δύο νέα παιδιά πήραν την τύχη της πατρίδας στα χέρια τους. Έδωσαν το παράδειγμα της αρετής και της εργατικότητας, κινητοποίησαν μικρούς και μεγάλους. Προστάτεψαν τη χώρα από τους επιδρομείς. Ξανάφεραν την αισιοδοξία, το χαμόγελο και την ευημερία στον τόπο τους.

Το παραμύθι αναφερόταν στην Ελλάδα. Εκδόθηκε τη χρονιά της επανάστασης του 1909 και αποδείχτηκε προφητικό. Από παραμύθι έγινε μια από τις πιο τιμημένες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Η απελευθέρωση της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης, των νησιών, η ενσωμάτωση της Κρήτης, έκαναν το όνειρο πραγματικότητα.

π. Ευσέβιος Βίττης: ο Έλληνας Aβάς-Πιερ, ο ρακοσυλλέκτης

Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Πτολεμαΐδας ως άριστος των αρίστων. Πέτυχε πρώτος στις εισαγωγικές εξετάσεις σε τρεις σχολές του ΑΠΘ: Ιατρική, Φιλοσοφική, Θεολογική, με άριστες επιδόσεις. Γι’ αυτό απήγγειλε τον όρκο των πρωτοετών στο πανεπιστήμιο. Από τις τρεις σχολές επέλεξε τη Θεολογική, όπου σπούδασε εργαζόμενος.

Μετά την ολοκλήρωση και της στρατιωτικής του θητείας και μη βρίσκοντας στη χώρα μας κατάλληλες συνθήκες για κοινωνική προσφορά, κατά τα ευαγγελικά κηρύγματα, στη διάρκεια της δικτατορίας έφυγε για την Ευρώπη, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους Έλληνες μετανάστες.

Ξεκίνησε από το Παρίσι κοντά στον Αβάν-Πιερ, όπου εργάστηκε για τους αστέγους και εγκαταλελειμμένους ως εργάτης και ρακοσυλλέκτης, στηρίζοντας τους συναδέλφους στη δυστυχία και τις δοκιμασίες.

«Ο ηγέτης οδηγεί στην έξοδο από την κρίση»

Πρόσφατα γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την Ένωση της Κρήτης στο «σώμα» της μητέρας Ελλάδας.

Με την ευκαιρία, αξίζει να σταθούμε στην εμβληματική φυσιογνωμία του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο οποίος ξεκίνησε και ανδρώθηκε πολιτικά ως μπροστάρης στον αγώνα για την κρητική αυτονομία και εμφανίστηκε στην ελληνική πολιτική σκηνή σε μια περίοδο που οι Έλληνες πολιτικοί δεν γοήτευαν πια τόσο, η δημοσιονομική κατάσταση δημιουργούσε ισχυρή δυσαρέσκεια στο λαό που οδηγούσε σε μια κριτική έντονα απαξιωτική για το ξεπεσμένο παραδοσιακό σύστημα διακυβέρνησης και τα «παλαιά κόμματα». Η κριτική ακουμπούσε ακόμη και το θεσμό της Βασιλείας. Ήταν προφανές ότι το πολιτικό σύστημα χρειαζόταν επειγόντως νέα πρόσωπα, νέες αρχές, ισχυρές αξίες. Η δε χώρα είχε ανάγκη από πλήρη ανασυγκρότηση και αμυντική θωράκιση, διότι η Τουρκία διαρκώς – αλλά και άλλοι γείτονές μας – καιροφυλακτούσαν ιδίως για τα εδάφη εδώ στη Βόρεια Ελλάδα. Έτσι, ξεσπά το κίνημα στου Γουδή, ανήμερα της Παναγίας του 1909. Το παλαιό πολιτικό σκηνικό καταρρέει και το Κρητικό Ζήτημα έχει συμβάλει ιδιαίτερα σε αυτό.

«Η Θεσσαλονίκη χάνει το ευρωπαικό πρωτάθλημα νεολαίας!»

Πρωταθλήτρια στο μαθητικό τουρισμό με τις πενθήμερες εκδρομές ανακηρύχθηκε η Θεσσαλονίκη πριν λίγα μόλις χρόνια. Ξεπέρασε κατά πολύ την Αθήνα και τους άλλους δημοφιλείς προορισμούς, Ρόδο, Κέρκυρα και αυτούς του εξωτερικού. Παίρνουμε λοιπόν το μήνυμα ότι η πόλη μας είναι ελκυστική για τους νέους.

     Και πώς το πετύχαμε αυτό; Τι έκανε η πολιτεία, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι επίσημοι οργανισμοί της πόλης για να κατακτήσουμε αυτήν την πρωτιά; Δεν είναι ορατή κάποια σημαντική πρωτοβουλία, κάποια συντονισμένη ή μεμονωμένη δράση. Η πόλη το πέτυχε μόνη της.

     Εκείνοι που έπαιξαν ρόλο και αυτοί ίσως ασυναίσθητα, με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν, είναι οι νέοι και κυρίως οι φοιτητές της πόλης.

Απ΄ αυτή την πρωτιά συμπεραίνουμε ότι η Θεσσαλονίκη έχει και «σήμερα», όχι μόνο «χθες». 

     Την προτίμησή τους προς τη Θεσσαλονίκη εκδηλώνουν και πολλοί νεοεισερχόμενοι στα Πανεπιστήμια, «λόγω ατμόσφαιρας της πόλης», όπως λένε. Θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε αυτή την τάση με ένα σύνθημα: «Θεσσαλονίκη, νεανικό σταυροδρόμι».

     Η προτίμηση των μαθητών για την πόλη μας αποτέλεσε ισχυρό χαρτί για τη διεκδίκηση και την εκλογή της Θεσσαλονίκης ως Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας 2014. Με την επιλογή αυτή, όμως, δεν τελείωνε, αλλά άρχιζε η ιστορία. Δεν επρόκειτο για ένα βραβείο, αλλά για μια ευκαιρία.       Έπρεπε, λοιπόν, στη συνέχεια:

α) να αποδείξουμε ότι έχουμε πράγματι τις προϋποθέσεις προσφοράς προς τη νεολαία και να προσθέσουμε νέα σταθερά στοιχεία ενδιαφέροντος για τους νέους.

β) να οργανώσουμε κατά τη διάρκεια του 2014 σειρά από πρωτότυπες εκδηλώσεις με πρωταγωνιστές τους νέους σε ευρύ φάσμα: στον πολιτισμό, στις πνευματικές αξίες, στις ιδέες, στις τέχνες, στις επιστήμες, στην πολιτική, στη μουσική, στο περιβάλλον, σε κοινωνικές δράσεις, στην οικονομική δραστηριότητα, στον τουρισμό. Κάθε λέξη αποτελεί κι ένα τεράστιο πεδίο.

γ) να κληθούν για συμμετοχή στον προγραμματισμό και τη διοργάνωση δράσεων σχολεία, πανεπιστήμια, νεανικά σωματεία, αθλητικοί σύλλογοι κλπ.

δ) ολόκληρη η Θεσσαλονίκη να βρίσκεται σε εγρήγορση και κίνηση τα δύο χρόνια προετοιμασίας (2012-13) και φυσικά το έτος 2014. Η δράση, η αγωνία, το ενδιαφέρον να διαπερνούν την πόλη ολόκληρη. Η Πάτρα για τρείς ημέρες καρναβαλιού είναι ολόκληρη σε δράση επί μήνες. Εμείς τίποτε δεν καταλάβαμε ως προετοιμασία και ελάχιστα ως πράξη για ένα τόσο σπουδαίο θεσμό, παρόλο που φτάσαμε τα μέσα Μαρτίου.

      Αν γίνονταν αυτό που έπρεπε η Θεσσαλονίκη θα αναβαθμίζονταν από πρωταθλήτρια Ελλάδος σε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ως πόλη της νεολαίας.

Όμως, η ευκαιρία χάνεται, όπως πολλές άλλες. Αντί για δράσεις, καυγάδες. Ο δήμαρχος κ. Μπουτάρης, αντί να συντονίζει, αποδιοργανώνει ακόμη και τους συνεργάτες που ο ίδιος επέλεξε. Διώχνει το συντονιστή της διοργάνωσης, με συνέπεια να παραιτηθεί από το τιμόνι του οργανισμού η επικεφαλής δημοτική σύμβουλος, μαζί με την ομάδα των συνεργατών της. Κι όταν επικράτησε πανδαιμόνιο, ο δήμαρχος υπαναχώρησε, όχι γι΄ άλλο λόγο, αλλά επειδή η κ. Πασχαλίδου κουβαλούσε τις περισσότερες ψήφους της παράταξής του και δεν ήθελε να τις χάσει ενόψει εκλογών.

     Αυτά, όμως, δεν αποτελούν τα καλύτερα παραδείγματα για τη νεολαία! Και επιτέλους τα καφέ, η παραλία της πόλης μπορεί να της δίνουν ένα χρώμα, αλλά δεν αποτελούν και clusters κουλτούρας, παραγωγικής δράσης, άθλησης και ψυχαγωγίας της νεολαίας.              

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr

«Και η γιορτή θέλει ψυχή»

Εκπνέει σε λίγες μέρες η προθεσμία για την υποβολή προτάσεων προς τον Δήμο Θεσσαλονίκης από φορείς και καλλιτέχνες που ενδιαφέρονται να λάβουν μέρος στα φετινά ΔΗΜΗΤΡΙΑ κατά την περίοδο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου. Παράλληλα, η αρμόδια αντιδημαρχεία πολιτισμού προχωρεί τις επαφές της για να εξασφαλίσει την ένταξη προσωπικοτήτων της τέχνης, αλλά και ξεχωριστών εκδηλώσεων στην ίδια περίοδο. Ο δήμος έχει επισημάνει την αναγκαιότητα του πολύ έγκαιρου προγραμματισμού σε τέτοιου μεγέθους διοργανώσεις δεδομένου ότι, ιδίως οι ξένοι καλλιτέχνες κλείνουν το πρόγραμμα τους πολύ νωρίς, αλλά και για να πετύχει ακόμη καλύτερες οικονομικές συμφωνίες στις δύσκολες μέρες που περνάμε.

Διοργανώθηκε πριν από μερικές μέρες στο δημαρχείο μια πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα με θέμα την ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου αστικού περιβάλλοντος και για τα οφέλη που θα προκύψουν για την πόλη μας και τους πολίτες της από τις σχετικές παρεμβάσεις. Η εκδήλωση θεωρήθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα για τη διεκδίκηση από τη Θεσσαλονίκη του τίτλου της «Ευρωπαικής Πράσινης Πρωτεύουσας 2014»

Αντίθετα, στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, παραιτήθηκε σύσσωμο το δ.σ. του οργανισμού «Θεσσαλονίκη 2012» που είναι  αρμόδιος για τη διοργάνωση των εορτασμών των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης. Η ιδέα που προβλήθηκε, όταν πέρσι ο δήμαρχος όριζε ως μέλη του δ.σ. εκλεκτούς και ικανούς συμπολίτες μας, ήταν «να τιμήσουμε την ιστορική διάσταση της επετείου και από την άλλη να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία για να γίνει γνωστή η πόλη μας» με μπροστάρη το δήμο, όπως ήταν πολύ φυσικό. Το σύνθημα που επελέγη ως προσκλητήριο προς όλους τους Θεσσαλονικείς ήταν “γιορτάζουμε, συμμετέχουμε, κοιτάμε μπροστά”. Δυστυχώς, όλοι νιώθουμε ότι καμιά γιορτή δεν προετοιμάζεται, σε τίποτε δεν συμμετέχουμε, παρά αντίθετα κοιτάζουμε αμήχανα την πρωτοφανή απραξία της δημοτικής αρχής. Η δικαιολογία της οικονομικής δυσπραγίας ή της ελάχιστης οικονομικής βοήθειας από την κεντρική εξουσία φαντάζει εντελώς προσχηματική. Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι ακόμη και οι όποιες δράσεις του δήμου για την τουριστική προβολή της πόλης μας αποστασιοποιούνται πλήρως από την επέτειο της απελευθέρωσης. Η δε αδιαφορία του δήμου να ενεργοποιήσει πολίτες σε εθελοντική βάση, όπως έκανε με επιτυχία για τη διεκδίκηση της Ευρωπαικής Πρωτεύουσας Νεολαίας 2014, γεννά τουλάχιστον απορίες. Ο δήμαρχος, αντί να είναι πρώτος στον προγραμματισμό και στον ενθουσιασμό, κρύβεται πίσω από κάποια αλληλογραφία για έγκριση κονδυλίων.

Ακόμη και όταν φορείς, σωματεία και οργανώσεις της πόλης απευθύνθηκαν έγκαιρα στο δήμο υποβάλλοντας προτάσεις για εκδηλώσεις παράλληλες και δε ζήτησαν παρά μικρές διευκολύνσεις, κυρίως όμως ηθική συμπαράσταση, αντιμετώπισαν ψυχρότητα αντί για ενθάρρυνση. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ατόπημα της δημοτικής αρχής που θα χρεωθεί το ναυάγιο που έρχεται. Η στάση του δήμου προκαλεί τεράστια απογοήτευση, οι πολίτες χάσαμε το κέφι μας και παραιτούμαστε από την προσπάθεια. Κι ας μη ξεχνάμε ότι η γιορτή θέλει ψυχή!

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr

«Ο θρησκευτικός τουρισμός ελπίδα για τη Θεσσαλονίκη»

Πολύ μεγάλη συζήτηση γίνεται για την ανάγκη εξόδου της Θεσσαλονίκης στις τουριστικές αγορές. Δυστυχώς, ο θρησκευτικός τουρισμός δεν είναι αξιόλογος, ούτε οργανωμένος στην πόλη μας. Είναι ίσως ο τομέας με τις μεγαλύτερες προοπτικές, αρκεί να τύχει στοιχειώδους προσοχής.

    Έλληνας τουριστικός πράκτορας, με έδρα τη Στουτγκάρδη, μας πληροφορεί ότι κινεί κάθε χρόνο 15.000 – 20.000 τουρίστες, κυρίως Γερμανούς, με πρόγραμμα «Τα βήματα του Αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα». Περιλαμβάνονται επισκέψεις στη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, τους Φιλίππους και πραγματοποιούνται σε περιόδους χαμηλής ζήτησης (άνοιξη, φθινόπωρο).

    Η Θεσσαλονίκη έχει απεριόριστες προϋποθέσεις και υποδομές για θρησκευτικό τουρισμό.

    Ο Άγιος Δημήτριος, γνωστός και τιμώμενος σε ολόκληρο τον κόσμο, με τον περικαλλή και αρχαιότατο ναό του, με τη φυλακή και τον τόπο του μαρτυρίου και το σκήνωμά του, αποτελεί πρώτης τάξεως πόλο έλξης.

   Η Αγία Σοφία, η Αχειροποίητος, σπουδαίοι ναοί των πρώτων αιώνων, αλλά και η Παναγία Χαλκέων, οι Άγιοι Απόστολοι, η Αγία Αικατερίνη, ο Άγιος Παντελεήμων, η μονή Βλατάδων κλπ. Προσθέτουμε τους σύγχρονους λαμπρούς ναούς με πολλαπλούς συμβολισμούς στη μνήμη του Αποστόλου Παύλου, Κυρίλου και Μεθοδίου, Γρηγορίου Παλαμά και Μεγάλου Φωτίου.

Η Ροτόντα  αποτελεί παγκόσμιο μνημείο τέχνης και ιστορικό χώρο λατρείας, αρχικά ειδωλολατρικό και στη συνέχεια χριστιανικό στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου.

   Στην ευρύτερη περιοχή μπορούν να συνδυαστούν θρησκευτικά προσκυνήματα:

- Στη Βέροια και στην Παναγία Σουμελά, σε συνδυασμό με επίσκεψη στη Βεργίνα.

- Στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου Ολύμπου, σε συνδυασμό με επίσκεψη στο Δίον.

- Στα μοναστήρια Αγίας Αναστασίας, Ορμύλιας, Μεταμόρφωσης και προσκύνημα στην Παναγία στη Μηχανιώνα.

- Τα μοναστήρια στα Μετέωρα αποτελούν μοναδικό προσκύνημα μαζί με μια ημερήσια εκδρομή.

- Το Άγιο Όρος και ο περίπλους της χερσονήσου του Άθω αποτελούν κορυφαίο προορισμό για θρησκευτικό τουρισμό.

    Σημαντικό βήμα για την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού αποτελεί η αξιέπαινη πρωτοβουλία της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης. Το ιστορικό σωματείο της πόλης, που αναπτύσσει εθνική και κοινωνική δράση από την εποχή της Τουρκοκρατίας (1871), αποφάσισε και προωθεί τη δημιουργία θεματικού πάρκου με αντικείμενο «την αποστολική πορεία του Αποστόλου Παύλου στα Έθνη». Το σπουδαίο αυτό έργο θα γίνει σε μεγάλη ιδιόκτητη έκταση του σωματείου, με δικά του έξοδα, στο Δήμο Αγίου Παύλου, χαμηλότερα από το μεγάλο νέο Ιερό Ναό.

    Αλλά και άλλα προγράμματα θρησκευτικού τουρισμού θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Όπως, α) ειδικό πρόγραμμα για τη γνωριμία με τον Κύριλλο και Μεθόδιο θα είχε ασφαλώς πολύ ενδιαφέρον για τους Σλάβους γείτονές μας και για τους Ρώσους· β) ανάλογο πρόγραμμα με θέμα «Θεσσαλονίκη, η δεύτερη Ιερουσαλήμ», θα είχε ενδιαφέρον για τους Εβραίους.

Οι ιδέες δεν λείπουν, πρέπει επιτέλους να περάσουμε στην πράξη!

Δημήτρης Σ. Κούβελας,

Δικηγόρος

Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Θεσσαλονίκης,

Συνδυασμού «ΕΝΤΑΞΕΙ» του Σταύρου Καλαφάτη.

«Η Θεσσαλονίκη χάνει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νεολαίας!»

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΡΦΙΤΣΑ στις 15.3.14)

     Πρωταθλήτρια στο μαθητικό τουρισμό με τις πενθήμερες εκδρομές ανακηρύχθηκε η Θεσσαλονίκη πριν λίγα μόλις χρόνια. Ξεπέρασε κατά πολύ την Αθήνα και τους άλλους δημοφιλείς προορισμούς, Ρόδο, Κέρκυρα και αυτούς του εξωτερικού. Παίρνουμε λοιπόν το μήνυμα ότι η πόλη μας είναι ελκυστική για τους νέους.

     Και πώς το πετύχαμε αυτό; Τι έκανε η πολιτεία, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι επίσημοι οργανισμοί της πόλης για να κατακτήσουμε αυτήν την πρωτιά; Δεν είναι ορατή κάποια σημαντική πρωτοβουλία, κάποια συντονισμένη ή μεμονωμένη δράση. Η πόλη το πέτυχε μόνη της.

     Εκείνοι που έπαιξαν ρόλο και αυτοί ίσως ασυναίσθητα, με την ατμόσφαιρα που δημιουργούν, είναι οι νέοι και κυρίως οι φοιτητές της πόλης.

Απ΄ αυτή την πρωτιά συμπεραίνουμε ότι η Θεσσαλονίκη έχει και «σήμερα», όχι μόνο «χθες». 

     Την προτίμησή τους προς τη Θεσσαλονίκη εκδηλώνουν και πολλοί νεοεισερχόμενοι στα Πανεπιστήμια, «λόγω ατμόσφαιρας της πόλης», όπως λένε. Θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε αυτή την τάση με ένα σύνθημα: «Θεσσαλονίκη, νεανικό σταυροδρόμι».

     Η προτίμηση των μαθητών για την πόλη μας αποτέλεσε ισχυρό χαρτί για τη διεκδίκηση και την εκλογή της Θεσσαλονίκης ως Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας 2014. Με την επιλογή αυτή, όμως, δεν τελείωνε, αλλά άρχιζε η ιστορία. Δεν επρόκειτο για ένα βραβείο, αλλά για μια ευκαιρία.       Έπρεπε, λοιπόν, στη συνέχεια:

α) να αποδείξουμε ότι έχουμε πράγματι τις προϋποθέσεις προσφοράς προς τη νεολαία και να προσθέσουμε νέα σταθερά στοιχεία ενδιαφέροντος για τους νέους.

β) να οργανώσουμε κατά τη διάρκεια του 2014 σειρά από πρωτότυπες εκδηλώσεις με πρωταγωνιστές τους νέους σε ευρύ φάσμα: στον πολιτισμό, στις πνευματικές αξίες, στις ιδέες, στις τέχνες, στις επιστήμες, στην πολιτική, στη μουσική, στο περιβάλλον, σε κοινωνικές δράσεις, στην οικονομική δραστηριότητα, στον τουρισμό. Κάθε λέξη αποτελεί κι ένα τεράστιο πεδίο.

γ) να κληθούν για συμμετοχή στον προγραμματισμό και τη διοργάνωση δράσεων σχολεία, πανεπιστήμια, νεανικά σωματεία, αθλητικοί σύλλογοι κλπ.

δ) ολόκληρη η Θεσσαλονίκη να βρίσκεται σε εγρήγορση και κίνηση τα δύο χρόνια προετοιμασίας (2012-13) και φυσικά το έτος 2014. Η δράση, η αγωνία, το ενδιαφέρον να διαπερνούν την πόλη ολόκληρη. Η Πάτρα για τρείς ημέρες καρναβαλιού είναι ολόκληρη σε δράση επί μήνες. Εμείς τίποτε δεν καταλάβαμε ως προετοιμασία και ελάχιστα ως πράξη για ένα τόσο σπουδαίο θεσμό, παρόλο που φτάσαμε τα μέσα Μαρτίου.

      Αν γίνονταν αυτό που έπρεπε η Θεσσαλονίκη θα αναβαθμίζονταν από πρωταθλήτρια Ελλάδος σε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ως πόλη της νεολαίας.

Όμως, η ευκαιρία χάνεται, όπως πολλές άλλες. Αντί για δράσεις, καυγάδες. Ο δήμαρχος κ. Μπουτάρης, αντί να συντονίζει, αποδιοργανώνει ακόμη και τους συνεργάτες που ο ίδιος επέλεξε. Διώχνει το συντονιστή της διοργάνωσης, με συνέπεια να παραιτηθεί από το τιμόνι του οργανισμού η επικεφαλής δημοτική σύμβουλος, μαζί με την ομάδα των συνεργατών της. Κι όταν επικράτησε πανδαιμόνιο, ο δήμαρχος υπαναχώρησε, όχι γι΄ άλλο λόγο, αλλά επειδή η κ. Πασχαλίδου κουβαλούσε τις περισσότερες ψήφους της παράταξής του και δεν ήθελε να τις χάσει ενόψει εκλογών.

     Αυτά, όμως, δεν αποτελούν τα καλύτερα παραδείγματα για τη νεολαία! Και επιτέλους τα καφέ, η παραλία της πόλης μπορεί να της δίνουν ένα χρώμα, αλλά δεν αποτελούν και clusters κουλτούρας, παραγωγικής δράσης, άθλησης και ψυχαγωγίας της νεολαίας.              

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr

«Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας: ο γόρδιος δεσμός»

(Δημοσιεύτηκε στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» στις 23.3.14)

     Τις προηγούμενες μέρες ανακοινώθηκε πως η «Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας» επανακινεί τις διαδικασίες εύρεσης του κατάλληλου σε θέση και μέγεθος χώρου για να εγκατασταθεί οριστικά. Εν τω μεταξύ, τα λιγοστά στελέχη της εταιρίας μετακομίζουν στις εγκαταστάσεις του «ΝΟΗΣΙΣ». Οκτώ χρόνια μετά την ίδρυσή της Ζώνης Καινοτομίας στη Θεσσαλονίκη, η συζήτηση αρχίζει από την αρχή.

     Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις! Δεν βάζουμε στόχο να γίνουμε η «One North» της Σιγκαπούρης, όπου λειτουργούν δύο συστάδες καινοτομίας για βιοϊατρική και πληροφορική, με ασύλληπτα αποτελέσματα, χάρη στις επενδύσεις του διεθνούς κεφαλαίου.

    Θα ήθελα να καταθέσω ορισμένες ρεαλιστικές, νομίζω, σκέψεις για απαραίτητες ενέργειες και παράλληλες δράσεις που θα δώσουν ώθηση στο σπουδαίο εγχείρημα: 

1. Η πρώτη καινοτομία, που θα προωθήσει και τις υπόλοιπες καινοτομίες, είναι η αλλαγή στις δομές και τις ταχύτητες της κυβερνητικής μηχανής. Αν δεν γίνει αυτό, δεν θα γίνει τίποτε.

2. Να καθιερώσουμε διαγωνισμούς βραβεύσεις για την ανάδειξη νέων ιδεών.

3. Να καθιερώσουμε συνεργασία Δημοσίου – Πανεπιστημίων – επιχειρήσεων για προώθηση καινοτόμων προϊόντων, αξιοποιώντας την πανεπιστημιακή γνώση και έρευνα.

4. Να αναδείξουμε τη Θεσσαλονίκη ως πολιτιστικό και τουριστικό κέντρο.

5. Να επιδιώξουμε άμεση εφαρμογή προτάσεων γενικής αποδοχής, προσδιορισμό νέου ρόλου της Δ.Ε.Θ., παραχώρηση στρατοπέδων στους Ο.Τ.Α. ως βάση για αναπλάσεις στην πόλη, που θα την κάνουν πιο ελκυστική.

6. Να αναδείξουμε τη Θεσσαλονίκη ως κέντρο διεθνών σπουδών με την ανάπτυξη του Διεθνούς Πανεπιστημίου, την καθιέρωση ξενόγλωσσων προγραμμάτων σπουδών στα Πανεπιστήμιά μας, σε συνδυασμό με προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών από το Κολέγιο «Ανατόλια» και την Αμερικανική Γεωργική Σχολή.

7. Να υποστηρίξουμε γνωστές τεχνολογίες στην αγροτική ανάπτυξη και τη βιομηχανία τροφίμων (π.χ. νανοτεχνολογία).

8. Να αξιοποιήσουμε το καθαρό νερό του βιολογικού στις αρδεύσεις.

9. Να βοηθήσουμε την αποτελεσματική προσαρμογή και εφαρμογή καινοτόμων μεθόδων που άλλοι μελέτησαν. Η έρευνα στη χώρα μας πρέπει να είναι εφαρμοσμένη και όχι θεωρητική. Η Ιαπωνία και η Κίνα αναπτύχθηκαν με «αντιγραφές».

10. Να πάρει υπόσταση η «Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας» ως κυψέλη δημιουργικής δραστηριότητας και παραγωγής που βασίζεται σε νέες ιδέες και όχι ως ένα ακόμη κέντρο γραφειοκρατίας.

11. Να μιμηθούμε τη ζώνη καινοτομίας «ΒΖ Barcelona ΙΖ». Ταιριάζει στα δικά μας μεγέθη, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.

12. Να βγάλουμε από τη ναφθαλίνη το λιμάνι, το εμπορευματικό κέντρο και τους κάθετους άξονες της Εγνατίας. Χωρίς εμπόριο, χωρίς μεταφορές, δεν υπάρχει οικονομική ζωή στη Θεσσαλονίκη στο μέλλον, όπως δεν υπήρχε στο παρελθόν.

    Λέμε «ναι» στο δοκιμασμένο και πετυχημένο διαχρονικό ρόλο της πόλης μας, αλλά με καινούργιο πρόσωπο: με νέα νοοτροπία, με γρήγορους ρυθμούς, με χρήση νέων μεθόδων και τεχνολογιών.

      Και για να γίνει κάτι, πέρα από τις προτάσεις και τις αποφάσεις πρέπει  κάποτε να αρχίσει η λειτουργία της ζώνης. Κάποιος πρέπει να σπάσει το γόρδιο δεσμό που την κρατάει οκτώ χρόνια στην αφετηρία. Οι επιστήμονες απέδειξαν ακόμη και τη θεωρία του Big Bang! Εμείς θα μένουμε στα λόγια;   

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr

@dkouvelas

«Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα…»

Ο Ζαν Ρισπέν (1849-1926) έγραψε για την Ελλάδα:

«Le dernier mot de la terre, quand elle laissera son dernier souffle, sera GRECE»

(«η τελευταία λέξη της γης, όταν αφήσει την τελευταία της πνοή, θα είναι ΕΛΛΑΣ»)

Δεν ήταν ονειροπόλος αρχαιολάτρης. Αντίθετα, ήταν πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, αντικομφορμιστής, αντιδογματικός, εικονοκλάστης. Γόνος ευκατάστατης οικογένειας, με σπουδές στη λογοτεχνία, -αφού προηγουμένως παράτησε την ιατρική-, «περπάτησε» στις κοινωνικές βαθμίδες της εποχής του: εθελοντής ελεύθερος σκοπευτής στον γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870, ναύτης, λιμενεργάτης, ποιητής, νουβελίστας, ηθοποιός, σκηνοθέτης, μπον βιβέρ! Γνώρισε μάλιστα και το κελί της φυλακής για τις επαναστατικές του ιδέες. Η προσφορά του στις τέχνες και τα γράμματα αναγνωρίστηκε με την ανώτατη διάκριση της εκλογής του ως μέλους της Γαλλικής Ακαδημίας.

Αναδείχθηκε σε λάτρη της Ελλάδας: έγραψε μια περίφημη σειρά για την ελληνική μυθολογία κι έμαθε νέα ελληνικά για να διαβάζει νέα ελληνική ποίηση και λογοτεχνία. Το πιο κάτω κείμενό του (σε ελεύθερη μετάφραση) αποτελεί απόδειξη για το αξεπέραστο μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος:

«Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, απ΄ όλο τον κόσμο. Γκρεμίστε κάθε τι ελληνικό από όλο τον πλανήτη, …έπειτα σβήστε την ελληνική γλώσσα από παντού.

- από την ιατρική και τη φαρμακευτική σας.

- από τα γεωμετρία και την άλγεβρα σας.

- από τη φυσική και τη χημεία σας.

- από την αστρονομία σας.

- από την παιδεία σας.

- από την πολιτική και τη δημοκρατία σας.

- από την καθημερινότητά σας.

Θα πείτε «δεν γίνεται»!

Σωστά, δεν γίνεται, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μια πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

Η πρόκληση πάντως ισχύει».

Τα παραπάνω αποτελούν, πριν 100 περίπου χρόνια, μια προτροπή κι έκκληση προς την Ευρώπη και προς ολόκληρο τον κόσμο να σεβαστούν την Ελλάδα. Φυσικά το κείμενο αυτό παραμένει διαχρονικό κι επίκαιρο.

Σεβασμός στην Ελλάδα δεν είναι πάντως η εκ των υστέρων αυτοκριτική των διεθνών οργανισμών, -που έγινε της μόδας-, για τις λάθος εκτιμήσεις τους για την ελληνική οικονομική κρίση. Πρώτα το ΔΝΤ και η κα Λαγκάρντ ομολόγησαν ότι έφταιξαν οι λανθασμένοι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές που υποτίμησαν τον αντίκτυπο της λιτότητας στην ανάπτυξη. Πρόσφατα, ο ΟΟΣΑ ομολογεί ότι, αφενός  δεν προέβλεψε εγκαίρως το εύρος της κρίσης στη χώρα μας για την περίοδο 2008 – 12, αφετέρου ότι ήταν υπεραισιόδοξες οι προβλέψεις του για την ελληνική ανάκαμψη. Αυτές τις μέρες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθετεί έκθεση που διαπιστώνει λάθος εκτιμήσεις της τρόικας κατά τη «διάσωση» της ελληνικής οικονομίας. Απαιτείται σύντομα ευρωπαϊκή πολιτική λύση που να αναγνωρίζει τις θυσίες που έχουμε υποστεί.    

Ας αποτελέσει, όμως, η έμπνευση του Ζαν Ρισπέν και μια προτροπή προς εμάς τους ίδιους να σεβαστούμε τον εαυτό μας. Έχουμε κάθε λόγο να το κάνουμε τις δύσκολες μέρες που περνάμε! 

     

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr

«Να ξεδιψάσει η Θεσσαλονίκη κι όχι ο ιδιώτης»

Η «ιδιωτικοποίηση» της ΕΥΑΘ  απασχολεί όλο και περισσότερους πολίτες και αυτοδιοικητικούς παράγοντες αυτές τις μέρες. Ποιές οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης της; Τί κερδίζει ο ιδιώτης και τί κερδίζει η πόλη; Αυτά τα ερωτήματα πρέπει να προσεγγίσουμε νηφάλια, πριν ληφθεί η τελική απόφαση και πριν να είναι πολύ αργά. 

Σήμερα ΕΥΑΘ είναι ότι έχτισαν οι προηγούμενες γενιές σε υποδομές, γεωτρήσεις, υδραγωγεία, διυλιστήρια, μηχανοστάσια, κεντρικούς αγωγούς και δίκτυο διανομής νερού. Είναι, επίσης, οι αποχετευτικοί αγωγοί και οι βιολογικοί καθαρισμοί. Είναι, ακόμη, υπηρεσίες διαχείρισης και συντήρησης όλων των παραπάνω. Πρόκειται για μια εταιρία νοικοκυρεμένη, χωρίς υπεράριθμο προσωπικό που διοικείται διαχρονικά με υπευθυνότητα και εξυπηρετεί ικανοποιητικά την πόλη και την ευρύτερη περιοχή. Το νερό που προσφέρει είναι άριστης ποιότητας. Παράλληλα επεξεργάζεται απόβλητα σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό, πριν πέσουν στο Θερμαϊκό.

Μας επιβάλλεται από τα μνημόνια να περάσει σε ιδιώτες η λειτουργία της εταιρίας, η συντήρηση των δικτύων, οι επισκευές ρουτίνας και οι μικροεπεκτάσεις. Κυρίως, όμως, απαιτούν να δοθεί η οικονομική διαχείριση, δηλαδή οι εισπράξεις, οι δαπάνες και φυσικά τα κέρδη. Δεν θα ιδιωτικοποιηθούν τα «πάγια» της, όπως υδραγωγεία, δίκτυα, αγωγοί, δεξαμενές κλπ. Η ευθύνη γι αυτά θα παραμείνει στην ΕΥΑΘ ΠΑΓΙΩΝ η οποία και θα πληρώνει για να κατασκευάζονται νέα έργα υποδομής για ύδρευση - αποχέτευση που έχει ανάγκη η πόλη. Κανένα έργο δεν αναμένεται από τον ιδιώτη, εκτός από την καταβολή κάποιου μικρού σχετικά τιμήματος για την εξαγορά, το οποίο θα αποσβέσει σίγουρα και γρήγορα από τις εισπράξεις που θα κάνει.

Συμπέρασμα: ιδιωτικοποιούνται τα εύκολα και τα κερδοφόρα, ενώ παραμένουν στην ευθύνη της πόλης και της πολιτείας τα δύσκολα που απαιτούν δαπάνες, αλλά δεν αποδίδουν εισόδημα.

Παγκοσμίως, όπου επιχειρήθηκε τέτοια ιδιωτικοποίηση, παρατηρήθηκαν: α) πτώση της ποιότητας του πόσιμου νερού. Σήμερα, η καθαρότητα αυτού που πίνουμε στην πόλη μας είναι στο 99%, ενώ ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας επιτρέπει μέχρι και 95%. Ο νέος διαχειριστής μπορεί να εξοικονομήσει κέρδη υποβαθμίζοντας τη διαδικασία καθαρισμού. Παρόμοιο πρόβλημα μπορεί να δημιουργηθεί και με τον βιολογικό καθαρισμό, β) ο ιδιώτης μπορεί να επιδιώξει περισσότερα κέρδη σε βάρος της υποχρέωσής του να συντηρεί τα δίκτυα και τα συστήματα, γ) φυσικά η αύξηση του τιμολογίου στο νερό είναι το μόνο βέβαιο και οι πολίτες θα πληρώσουμε τη «νύφη».

Αυτά και άλλα προβλήματα οδήγησαν πολλές ευρωπαϊκές πόλεις που είχαν δώσει την ύδρευσή τους σε ιδιώτες, να την παίρνουν πίσω ή να την διεκδικούν δικαστικά. Αυτό προϋποθέτει αποτελεσματική συμμαχία ενώσεων πολιτών και δημοτικών αρχών. Ακόμη και η Μ. Θάτσερ που εμπνεύστηκε και επέβαλε τις πιο σκληρές ιδιωτικοποιήσεις στην ιστορία δεν κατάφερε να περάσει το νερό σε χέρια ιδιωτών στην Σκωτία και τη Βορ. Ιρλανδία, λόγω των συντονισμένων αντιδράσεων που συνάντησε εκεί. Το σχετικό  δημοψήφισμα που προτάθηκε από τους δήμους πρέπει να γίνει πριν διψάσουμε!

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr

«Ένα αστέρι γεννιέται στη ΔΕΘ»

Μικροί και μεγάλοι επισκεπτόμαστε αυτές τις μέρες τον «Αστερόκοσμο» στη ΔΕθ. Οι περισσότεροι έμειναν ενθουσιασμένοι και τον ξαναεπισκέφτηκαν. Με προσιτό εισιτήριο, με ελεύθερο parking, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν εξαιρετικά οργανωμένους και διακοσμημένους χώρους, να πάρουν μέρος σε κλασικά και πρωτότυπα παιχνίδια και διαγωνισμούς, να παρακολουθήσουν παραστάσεις και συναυλίες, να διασκεδάσουν και να χαρούν. Πρόκειται για ένα μεγάλο λούνα παρκ, μια μίνι Disneyland, πολύ ανώτερο από το πάρκο ψυχαγωγίας Tivoli για το οποίο παινεύεται η Κοπεγχάγη. Αποτελεί μια όαση στο γκρίζο τοπίο της Θεσσαλονίκης που θαρρείς και δε γιορτάζει φέτος. Παραμένει αστόλιστη και σκοτεινή τα βράδια με ευθύνη της  δημοτικής αρχής.

Παράλληλα με την περιήγηση στους χώρους της και την απόλαυση που προσφέρει η μαγική διοργάνωση, μπορεί κανείς να διαπιστώσει και να προβληματιστεί σε γενικότερα θέματα που σχετίζονται με τη ΔΕΘ:

1. Η Χριστουγεννιάτικη γιορτή κάλυψε με τον καλύτερο τρόπο μια νεκρή περίοδο για τη ΔΕΘ για έναν ολόκληρο μήνα. Πρόσφερε ζωή και χαρά στη πόλη. Φαίνεται ότι το εγχείρημα και από οικονομικής άποψης είναι θετικό. Αν πράγματι είναι έτσι, θα πρέπει να καθιερωθεί ως θεσμός και να ενταχθεί στο πρόγραμμα εκδηλώσεων της Έκθεσης.

2. Είναι καλό να εξετασθεί ποιό από τα στοιχεία του «Αστερόκοσμου» μπορεί να λειτουργεί σε μόνιμη βάση, ώστε να δίνει ζωή στο κέντρο της πόλης, ως πάρκο ψυχαγωγίας, ολόκληρο το χρόνο. Σ΄ αυτή την περίπτωση, οι σχετικές εγκαταστάσεις πρέπει να βελτιωθούν και ενδεχομένως να αυξηθούν.

3. Είναι φανερό ότι, λόγω της οικονομικής κρίσης, η μετεγκατάσταση της ΔΕΘ αναβάλλεται επ΄ αόριστον και πάντως για πολλά χρόνια. Είναι, λοιπόν, ανάγκη να αναζητηθούν κι άλλοι τομείς, χρήσεις και δραστηριότητες αξιοποίησης των υφιστάμενων εγκαταστάσεων. Όχι νέα κτίρια, αλλά αξιοποίηση αυτών που υπάρχουν.

4. Να εξεταστεί το πρόγραμμα των κλαδικών εκθέσεων: μερικές να καταργηθούν ή να συγχωνευτούν, νέες να προστεθούν, η διάρκειά τους να εξεταστεί και πάλι.

5. Η γενική έκθεση του Σεπτεμβρίου είναι ανάγκη να ενώσει και πάλι την πόλη. Η Θεσσαλονίκη δεν αντέχει άλλο να τη χρησιμοποιούν ως σάκο του μποξ. Δεν είναι πεδίο για επαναστατική γυμναστική των κομμάτων και για μεγαλοστομίες των κυβερνήσεων χωρίς αντίκρισμα και χωρίς συνέχεια.

Με λίγα λόγια, οι αρμόδιοι να δουν την Έκθεση με επαγγελματική υπευθυνότητα και να πάρουν τις αποφάσεις και τα μέτρα που πρέπει, ώστε να προσαρμοστεί η ΔΕΘ στις ανάγκες των καιρών. Είναι ένα τεράστιο «κεφάλαιο» για την πόλη που έχει νεκρωθεί. Είναι βέβαιο ότι υπάρχει περιθώριο για πραγματική ανάπτυξή της.  Καιρός να ζωντανέψει και να δίνει ζωή και στη Θεσσαλονίκη όλο το χρόνο.  

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr

«Εθελοντισμός και κοινωνική ευαισθησία»

Ακόμη κι όταν τα χρήματα περίσσευαν, σε παλιότερες εποχές, πάντα υπήρχε ο θεσμός της προσφοράς χωρίς αντιπαροχή, ο εθελοντισμός.

      Οι εθελοντές, εφόσον οργανωθούν, μπορούν να κάνουν θαύματα. Προϋπόθεση είναι ο φορέας που τους συντονίζει (δήμος, περιφέρεια, εκκλησία, σωματείο) να προσελκύει με την αξιοπιστία του, να είναι επιμελής και πρακτικός ώστε να προσφέρει επιλογές προς τους εθελοντές και να τους αξιοποιεί. Το θέμα δηλαδή δεν είναι η διάθεση και η διαθεσιμότητα των εθελοντών, αλλά η δυνατότητα αξιοποίησής τους.

     Τομείς εθελοντικής δράσης, που ανήκουν στο παρελθόν, -σε περιόδους πολέμου, προσφυγιάς, φυσικών καταστροφών-, επανέρχονται στο προσκήνιο. Αφορούν δράσεις για επιβίωση χιλιάδων συνανθρώπων (διατροφή, στέγαση, ιατρική περίθαλψη), που στερούνται τα απολύτως αναγκαία, σε μια κοινωνία που έχει ακόμη τις προϋποθέσεις να τους ανακουφίσει.

     Πολλά εστιατόρια και αρτοποιεία πετούν κάθε βράδυ τόνους από εκλεκτές τροφές ή τα παραδίδουν σε κτηνοτρόφους. Πολλά γαλακτοκομικά και άλλα τρόφιμα αποσύρονται από τα super markets και τις εταιρίες τροφίμων την παραμονή της λήξης τους. Πολλοί εθελοντές θα έπαιρναν μέρος σ΄ ένα πρόγραμμα άμεσης αξιοποίησης (κατανάλωση την επόμενη) των τροφίμων αυτών, από τους χιλιάδες αναξιοπαθούντες. Λείπει, όμως, ο φορέας και το πρόγραμμα αξιοποίησης εθελοντών. Θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι ο Δήμος, που θα διαθέσει το θεσμικό του κύρος μαζί με ελάχιστους υπαλλήλους και μεταφορικά μέσα, χώρους συντήρησης κλπ.

     Με κατάλληλο συντονισμό οι εθελοντές θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε προγράμματα βοήθειας ανήμπορων συμπολιτών στο σπίτι, οργάνωση κοινωνικών ιατρείων, παντοπωλείων, διανομής ρουχισμού, καταφύγια αστέγων, φροντιστηριακή στήριξη απόρων μαθητών κλπ. Έτσι ώστε, τελικά, να μην υπάρχει κανένας χωρίς φαγητό, χωρίς στέγη, χωρίς φροντίδα. Πρότυπο εργαστήριο εθελοντισμού είναι η «Κιβωτός» στην Αθήνα απ΄ όπου όσοι θέλουν μπορούν να εξασφαλίσουν know how.    

      Η διάχυση του εθελοντισμού και της κοινωνικής ευαισθησίας είναι το μεγάλο στοίχημα: πως δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία θα θελήσει να υπηρετήσει την πόλη. Πώς οι πολλοί, συνεισφέροντας από λίγο, φέρνουν ένα μεγάλο αποτέλεσμα. Αυτό δεν κοστίζει, δεν παίρνει χρόνο. Δίνω μερικά παραδείγματα, όπου η κοινωνική ευαισθησία μπορεί να κάνει θαύματα:

- Να μη ρυπαίνουμε την πόλη με την αδιαφορία μας (σκουπίδια εκτός κάδων, χαρτιά, αποτσίγαρα και μαστίχες στο πεζοδρόμιο, περιττώματα κατοικίδιων ζώων στα πάρκα και τα πεζοδρόμια κλπ.)

- Να υποστηρίξουμε συστηματικά την ανακύκλωση, με στόχο να καλύπτει το 70 % των οικιακών απορριμμάτων.

- Τήρηση κανόνων καπνίσματος στους δημόσιους και κλειστούς χώρους.

- Όχι στη σπατάλη ρεύματος και νερού στους δημόσιους χώρους.

- Προσοχή στην ανεύθυνη και τυχαία απόρριψη επικίνδυνων ουσιών και υλικών. Όχι στα σκουπίδια ή στην αποχέτευση οι μπαταρίες, τα νοσοκομειακά απόβλητα, τα καμένα λάδια, τα κινητά τηλέφωνα και ηλεκτρικές συσκευές. Όλα ανακυκλώνονται!

Δεν είναι τόσο τα χρήματα, αλλά οι κατάλληλοι άνθρωποι που συντελούν στην παραγωγή κοινωνικού έργου. Ας τους αναζητήσουμε με την ευκαιρία ανανέωσης των στελεχών στην αυτοδιοίκηση. Αυτοί θα προγραμματίσουν, θα οργανώσουν και προπάντων θα εμπνεύσουν τους πολλούς.              

          

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr

@dkouvelas

«Δήμαρχο δήθεν μάγκα ή αληθινά προοδευτικό;»

Αμηχανία, αναποφασιστικότητα, εσωστρέφεια και συντροφικά  μαχαιρώματα κυριαρχούν στη παράταξη που διοικεί το δήμο Θεσσαλονίκης. Η «Πρωτοβουλία» που σημάδεψε τον καινούργιο χρόνο, 4 μήνες πριν από τις δημοτικές εκλογές, είναι ο ανασχηματισμός στις Αντιδημαρχίες με αλλαγές σε πρόσωπα και αρμοδιότητες. Ότι, χρειάζεται δηλαδή, για να παραλύσει η λειτουργία πολλών υπηρεσιών.

Την ίδια ώρα κατέφθασε στην πόλη μας ο υπουργός Υποδομών και Περιβάλλοντος για να εξαγγείλει την επικείμενη  νομοθέτηση του νέου Ρυθμιστικού της Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα, καταργείται ο αρμόδιος για το Ρυθμιστικό Οργανισμός (ΟΡΘ) που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και όλα θα «τηλεδιοικούνται» από την Αθήνα, κατά την εύστοχη  παρατήρηση του ΤΕΕ/ΤΚΜ. Η παρέμβαση του δημάρχου στη σχετική σύσκεψη ήταν εκτός θέματος. Ενώ το ρυθμιστικό (χωροταξικό) είναι ο σχεδιασμός που προβλέπει υποδομές, εγκαταστάσεις και δραστηριότητες σε κάθε περιοχή, ο κ. Μπουτάρης μίλησε για τα σκουπίδια και τη δημοτική αστυνομία! Και ήταν φυσικό, αφού δεν έχει θέσεις για τα μεγάλα ζητήματα της πόλης.

Σήμερα αναδεικνύεται ξεκάθαρα το έλλειμμα προγράμματος της διοίκησης Μπουτάρη. Δεν έχει συγκεκριμένες θέσεις, ή παρουσιάζει προτάσεις ανεδαφικές για τα μεγάλα θέματα και στην ουσία δεν προωθεί τίποτα.

Το κυκλοφοριακό ταλαιπωρεί τον κόσμο και επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με ρύπους πολύ πάνω από τα ανεκτά όρια και όμως ο κ. Μπουτάρης:

α) Πολέμησε την επέκταση της παραλίας, που εξασφάλιζε υπόγειο διπλό αυτοκινητόδρομο, παρκινγκ για 4.000 αυτοκίνητα, χώρους αναψυχής και πολιτισμού καθώς και προϋποθέσεις για ανάπλαση του κέντρου της πόλης με πεζοδρομήσεις κλπ.

β) Δεν ίδρωσε το αυτί του όταν η λύση της προτίμησής του (τούνελ κάτω από τη θάλασσα) αποδείχτηκε στην πράξη ανεδαφική, ακυρώθηκε μετά τη δημοπράτησή της και επιδικάστηκαν 75 εκατομμύρια ευρώ υπέρ του εργολάβου ως ποινική ρήτρα! Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

γ) Δέχθηκε με ικανοποίηση τις εξαγγελίες του τότε υπουργού Δ. Ρέππα, όταν σε ειδική συνέντευξή του στη Θεσσαλονίκη προ των δημοτικών εκλογών του 2010, ανακοίνωσε ότι θα δημοπρατείτο εντός του 2011 η ζεύξη του Θερμαϊκού (Καλοχώρι-Αγγελοχώρι) με γέφυρα τύπου Σαν Φρανσίσκο! Βέβαια, οι ανευθυνότητες αυτές προβλήθηκαν τότε προς ενίσχυση του υποψήφιου Μπουτάρη.

δ) Υποστηρίζει με μανία την αφελή και ανεδαφική πρόταση για θαλάσσια αστική συγκοινωνία επικαιροποιώντας συνεχώς την ίδια μελέτη. Δηλαδή σε λόγια να βρισκόμαστε και λεφτά να πετάμε.

Πεζοδρομήσεις-φαντάσματα βλέπει και προτείνει ο δήμαρχος:

α) Η οδός Αγ. Σοφίας είναι η πιο ήπια περίπτωση κι όμως έχει ταλαιπωρήσει τους οδηγούς κι έχει επιβαρύνει ιδιαίτερα την κυκλοφορία. Κρατάει δοκιμαστικά για δύο χρόνια και είναι πολύ αμφίβολο εάν τελικά οριστικοποιηθεί.

β) Η λεωφόρος Νίκης, πώς μπορεί να πεζοδρομηθεί, χωρίς να έρθουν τα πάνω–κάτω;

γ) Η Τσιμισκή–πεζόδρομος που έχει εξαγγείλει ο δήμαρχος είναι πέρα από κάθε φαντασία. Εδώ σταματάει το μυαλό του απλού ανθρώπου. Μόνο εξωγήινοι θα μπορούσαν να κατανοήσουν τέτοια πρόταση.

Το μετρό ξεπέρασε «το γιοφύρι της Άρτας» κι ο δήμαρχος που ανήκε στους πολέμιούς του δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις παλιές αναστολές του. Μοιάζει να είναι ένας μπελάς για αυτόν. Από καιρό σε καιρό βγάζει μια κραυγή ή πετροβολά τα στάσιμα νερά. Δεν διεκδικεί χρηματοδότηση, ρυθμούς υλοποίησης και λύσεις για τ΄ αρχαία ανάλογες μ΄ αυτές της Αθήνας. Η Θεσσαλονίκη ξεκίνησε μαζί με την Αθήνα, έχοντας όμως τον πόλεμο της παράταξης του σημερινού δημάρχου. Στην πρωτεύουσα κατασκευάστηκαν ήδη 72,3 χλμ. γραμμών και 57 σταθμοί. Επιπλέον, έγινε σύγχρονο τραμ με 48 στάσεις, σε τρεις διαδρομές και τέλος προαστιακός σιδηρόδρομος. Δεν θα έπρεπε η δική μας δημοτική αρχή να επαναστατήσει για την κακομεταχείριση της Θεσσαλονίκης; Αντίθετα, κατά τον κ. Μπουτάρη κάτι τέτοιο θα ήταν απόδειξη κομπλεξικού επαρχιωτισμού!    

Η μετεγκατάσταση της ΔΕΘ υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες είναι αδιανόητη. Αντίθετα η αναδιοργάνωση στη διοίκηση (που άρχισε) και νέος προγραμματισμός σε κλαδικές εκθέσεις και νέες δραστηριότητες επιβάλλονται. Η λειτουργία του «Αστερόκοσμου» και η μεγάλη επιτυχία που σημείωσε επιβεβαιώνει οτι υπάρχουν περιθώρια για νέους προσανατολισμούς. Μια ιδέα κεντρική και ίσως καταλυτική θα ήταν οι χώροι της ΔΕΘ να είναι λειτουργικοί και προσιτοί στο κοινό ολόκληρο το χρόνο. Χωρίς νέες εγκαταστάσεις, αλλά με καλύτερη αξιοποίηση των υφιστάμενων κτιριακών εγκαταστάσεων και υπαίθριων χώρων, μπορούμε να ξεπεράσουμε τους χαλεπούς καιρούς. Ο δήμος πρέπει να έχει ρόλο με θέσεις, ιδέες  και καλή διάθεση για συνεργασία. Δεν τα βλέπουμε όμως.

Τα στρατόπεδα  στους δήμους είναι το αίτημα της πόλης. Το υπό έγκριση χωροταξικό σχέδιο φαίνεται να συνηγορούσε χωρίς απόλυτη καθαρότητα. Αντίθετα, ο ισχύον νόμος Τσοχατζόπουλου (ν. 2745/1999) προβλέπει ότι το 50 % των στρατοπέδων μπορούν να διατεθούν για την ανέγερση κατοικιών, αντί για χώρο πρασίνου. Αυτό το έγκλημα πρέπει ν΄ αποτραπεί οριστικά, πράγμα καθόλου εύκολο. Εδώ και 15 χρόνια ήρθαν στην εξουσία ισχυροί παράγοντες της Θεσσαλονίκης, όμως το καταστροφικό καθεστώς ισχύει. Ιδού άλλο ένα πεδίο για δημιουργικούς αγώνες της δημοτικής αρχής. Ενόψει της ψήφισης του νέου Χωροταξικού πρέπει ν΄ αποτελέσει θέμα πρώτης προτεραιότητας για το δήμο. Θα γίνει άραγε;

Τα σκουπίδια και η καθαριότητα είναι, κατά τη γνώμη των πολιτών, το υπ΄ αριθ. 1 καθημερινό πρόβλημα στη λειτουργία της πόλης κι αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα κι ευθύνη του δήμου. Εδώ η αποτυχία είναι κραυγαλέα και ομολογημένη από τον δήμαρχο. Είναι δε συνέπεια της ανευθυνότητας με την οποία αντιμετωπίζεται το θέμα. Εδώ δεν σηκώνει «μαγκιές», ούτε μετακύλιση ευθυνών. Ο δήμαρχος απέλυσε τον πρώτο αντιδήμαρχο καθαριότητας δηλώνοντας ότι είναι ανίκανος και ανέλαβε ο ίδιος τον τομέα αυτό, για να δραπετεύσει μετά από λίγο καιρό χωρίς να καταφέρει το παραμικρό. Η Θεσσαλονίκη ποτέ δεν ήταν τόσο βρώμικη, τόσο ακατάστατη.

Ανώτατος αξιωματούχος της κυβέρνησης του Ισραήλ δήλωσε ότι οι εβραίοι τουρίστες που επισκέπτονται τη Θεσσαλονίκη με λαχτάρα, λόγω των δεσμών τους με την πόλη, δηλώνουν απογοητευμένοι, γιατί τη βρίσκουν πολύ βρώμικη. Και να φανταστεί κανείς ότι ο δήμαρχος παινεύεται για τα ανοίγματά του προς το εβραικό στοιχείο και το Ισραήλ.

Κι όταν ήρθε η ώρα να συγκροτηθεί το Συμβούλιο του Οργανισμού για τη διαχείριση των απορριμμάτων ο κ. Μπουτάρης σαμποτάρισε τη διαδικασία επειδή δεν μπορούσε να την ελέγξει και να επιβάλει τις απόψεις του στους άλλους δημάρχους. Αδιαφορούσε αν τα έργα για το χώρο υγειονομικής ταφής και οι λειτουργίες μεταφοράς των απορριμμάτων έμεναν στον αέρα, αφού το ζήτημα της διοίκησης σέρνονταν για μήνες εξαιτίας του.

Είναι μάγκας ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, λένε μερικοί. Δεν έχει αναστολές, μιλάει ελεύθερα χωρίς ταμπού. Ακόμη κι όταν βρίζει μας αρέσει, είναι πολύ καλός για παρέα. Φυσικά ο καθένας μας έχει την αισθητική του, διαλέγει και παίρνει. Όμως η έλλειψη αναστολών και μέτρου δεν περιορίζεται μόνο στις παρέες του, αλλά παρατηρείται τόσο μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, όσο και στη δημόσια συμπεριφορά του. Οι προκλήσεις, η μετακύλιση ευθυνών σε άλλους και οι ασύστολες προσβολές προσώπων είναι συνήθης τακτική του. «Αυτός είμαι και σ΄ όποιον ….αρέσω» απαντά με στόμφο όταν -και οι σύντροφοί του πλέον- του επισημαίνουν αδυναμίες και δυσλειτουργίες στη διοίκηση του δήμου. Αυτή, όμως, είναι η ξεπερασμένη πρακτική όποιου δεν μπορεί να δώσει κάτι καλύτερο, κάτι περισσότερο.

Ο κ. Μπουτάρης καταλαβαίνει ότι ο κύκλος του έκλεισε και γι΄ αυτό αντιδρά έτσι. Στη Θεσσαλονίκη αξίζει κάτι πολύ καλύτερο κι έχει ανάγκη από νέο δήμαρχο με ρεαλιστικό πρόγραμμα και στόχους, προπάντων αποτελεσματικό! Θέλουμε ένα δήμαρχο να το πάρει ..αλλιώς! Δηλαδή, αληθινά προοδευτικό.

Δημήτρης Κούβελας,

Δικηγόρος

kouvelas@otenet.gr